Πριν λίγα χρόνια έγραψα ένα άρθρο για τη βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος. Εδώ θα ήθελα να εμπλουτίσω αυτό το άρθρο με μερικά σημεία ακόμη.

Πολλοί με ρωτούν: Τι ακριβώς είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι το να καταδικάζει κάποιος την φιλεύσπλαχνη ενέργεια του Θεού και να την αποδίδει στο κακό και σε απατηλά πνεύματα, ενώ είναι φανερό ότι η ενέργεια αυτή προέρχεται από το Άγιο Πνεύμα. Τα καλύτερα παραδείγματα που έχουμε είναι εκείνα που βρίσκονται στην Αγία Γραφή, στο κατά Ματθαίον 12:22-32 και στο κατά Μάρκον 3:22-30. Όταν ο Ιησούς πραγματοποίησε το θαύμα που θεράπευσε τον κωφάλαλο και δαιμονισμένο άνθρωπο, οι Φαρισαίοι, οι οποίοι Τον μισούσαν, μόλις έμαθαν για αυτή την πράξη ελέους είπαν:

Η απάντηση του Ιησού ήταν ότι έκανε την πράξη αυτή με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού. Είπε

Και στο κατά Μάρκον Ευαγγέλιο,

Και αυτό επειδή έλεγαν: ‘Έχει πνεύμα δαιμονικό.’

… όσοι δυσφημούν τα Μηνύματα της ΑΕΘΖ, αν και γνωρίζουν τα σημεία του Αγίου Πνεύματος, διακινδυνεύουν να διαπράξουν βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος

Οι καρποί των Μηνυμάτων της Αληθινής εν Θεώ Ζωής και οι καρποί του αποστολικού έργου είναι πλούσιοι και για τους περισσότερους ανθρώπους που τα μελετούν όπως πρέπει είναι ολοφάνερο ότι Συγγραφέας τους είναι το Άγιο Πνεύμα. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι που δυσφημούν τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν αυτά τα σημεία του Αγίου Πνεύματος, διακινδυνεύουν να διαπράξουν βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Μου ανατέθηκε να γράψω τα Μηνύματα της Αληθινής εν Θεώ Ζωής, όχι επειδή το επέλεξα εγώ, αλλά επειδή το επέλεξε ο Θεός, και αφού Του είπα «ναι» άρχισα να κηρύσσω το Μήνυμά Του στα πέρατα της γης για να καλέσω τους πάντες να μετανοήσουν. Δεν θα είχα καταφέρει να φέρω εις πέρας αυτό το τεράστιο έργο μόνη μου, αν προερχόταν από μένα, αλλά όλα τα σημεία δείχνουν ότι τα Μηνύματα προέρχονται από τον Θεό. Ο Ίδιος ο Θεός φροντίζει τα έργα Του και γι’ αυτό το Μήνυμά Του, παρά τα ύπουλα εμπόδια που συνάντησε, εξακολουθεί να διαδίδεται και να μεγαλώνει.

Υπάρχουν εμφανή σημεία Χάριτος ότι τα Μηνύματα προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού.

Τα Μηνύματα έχουν πλέον φτάσει στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, και εξαπλώνονται ακριβώς όπως προείπε Εκείνος, από ρυάκι σε ποτάμι και από ποτάμι ξεχύνονται στον ωκεανό. Κανείς δεν μπορεί να εμποδίσει τον Θεό. Υπάρχουν πολλά εμφανή σημεία, π.χ. η μεγάλη τους ανάπτυξη παρά τα εμπόδια, η πληθώρα μεταστροφών και η αναζωογόνηση της ψυχής, η επίδρασή τους που κάνει τους άπιστους να μετανοούν, κτλ, είναι σημεία Χάριτος ότι τα Μηνύματα προέρχονται από το Πνεύμα του Θεού. Υπάρχουν επίσης εμφανή θαύματα θεραπείας τα οποία έχει πραγματοποιήσει το ίδιο Πνεύμα, και τα οποία έχουν καταγραφεί. Παρ’ όλα αυτά, κάποιοι άνθρωποι δεν δίνουν σημασία σε αυτούς τους εμφανείς καρπούς και προτιμούν να διακινδυνεύσουν να διαπράξουν το αμάρτημα κατά του Αγίου Πνεύματος. Ας δούμε λοιπόν εν συντομία κάποια παραδείγματα από την ιστορία της θεολογίας και ειδικά της μυστικιστικής θεολογίας, τα οποία υπογραμμίζουν αυτόν τον κίνδυνο.

... Η Διδαχή των Αποστόλων προειδοποιεί να μην κρίνουμε εκείνους που φέρουν σημεία ότι έχουν σταλεί από το Πνεύμα του Θεού ...

Κατ’ αρχήν, υπάρχει μια ενδιαφέρουσα αναφορά στο νέο βιβλίο που κυκλοφόρησε με τίτλο «Χριστιανική Προφητεία – Η Μεταβιβλική Παράδοση», το οποίο έχει γράψει ο καθηγητής Niels Christian Hvidt (και εξέδωσε ο οίκος Oxford University Press), όπου ο τότε Γραμματέας της Συνόδου Υπέρ της Πίστεως Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, νυν Πάπας, έγραψε τον πρόλογο. Το βιβλίο βασίζεται στη διδακτορική διατριβή του καθηγητή Hvidt και εξηγεί λεπτομερώς το σκοπό της χριστιανικής προφητείας, γιατί υπάρχει ανάγκη για προφητεία ενώ έχουμε την Αγία Γραφή, και πώς να ξεχωρίζουμε την αληθινή από την ψευδή προφητεία. Στο κεφάλαιο με τίτλο «Η Προφητεία στην Πρώιμη Εκκλησία», ο καθηγητής Hvidt γράφει τα εξής σχετικά με τις νουθεσίες που περιέχονται σε μια σημαντική πηγή της Πρώιμης Εκκλησίας, τη Διδαχή των Αποστόλων:

Η Διδαχή προειδοποιεί αυστηρά να μην κρίνουμε εκείνους που φέρουν σημεία ότι έχουν σταλεί από το Πνεύμα του Θεού – το μόνο ασυγχώρητο αμάρτημα (240). Οι προφήτες τύγχαναν τόσο μεγάλης εκτίμησης που ο συγγραφέας της Διδαχής νουθετεί τους πιστούς να μην κρίνουν τον αληθινό προφήτη.

Όπως ορθά επισημαίνει ο G. Schöllgen, το να κρίνει κανείς την αυθεντικότητα των προφητών είναι αναγκαίο αλλά ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα, επειδή οι προφήτες «έχουν στη διάθεσή τους ένα χάρισμα θεϊκής προέλευσης το οποίο κατ’ αρχήν δεν επιδέχεται ανθρώπινης κρίσης» (241). Δηλαδή, όποιος μιλάει εναντίον κάποιου που είναι αληθινός προφήτης διακινδυνεύει να διαπράξει το αμάρτημα κατά του Αγίου Πνεύματος, αφού ο αληθινός προφήτης μιλάει με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος. Εδώ έγκειται μια σοβαρή συνέπεια της προφητείας για εκείνους που έχουν το καθήκον της διάκρισης: «όποιος μιλάει κατά του αληθινού προφήτη μιλάει εναντίον του ίδιου του Πνεύματος του Θεού. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι οι προφήτες δεν πρέπει να δοκιμάζονται». (σελ.86 στο βιβλίο του καθηγητή Hvidt)

Ο Θεός ενέπνευσε του Αγίους να εξηγήσουν τη βλασφημία και με δικά τους λόγια, εκ των οποίων θα δώσω μερικά παραδείγματα πιο κάτω. Έχω διαλέξει μερικά:

Αγία Αικατερίνη της Σιένα˙ ο Αιώνιος Πατέρας λέει: «…το καλό τους φαίνεται κακό και το κακό – μια ζωή σε αταξία - καλό.» ”

Τα λόγια του Αιώνιου Πατέρα στην Αγία Αικατερίνη της Σιένα ήταν τα εξής: «Με αυτά και με άλλα αμαρτήματα οι άνθρωποι πέφτουν σε εσφαλμένες κρίσεις, όπως θα σου εξηγήσω παρακάτω. Δεν παύουν να σκανδαλίζονται από τα Έργα Μου, τα οποία είναι όλα δίκαια, και πραγματοποιούνται με τη δύναμη της αλήθειας, από αγάπη και ευσπλαχνία. Με αυτή την εσφαλμένη κρίση, σε συνδυασμό με το δηλητήριο του φθόνου και του εγωισμού, τα έργα του Υιού Μου συκοφαντήθηκαν και κρίθηκαν άδικα, ενώ οι εχθροί Του είπαν ψευδόμενοι: «Αυτός ο άνθρωπος εργάζεται με τη δύναμη του Βεελζεβούλ». Έτσι, οι μοχθηροί άνθρωποι, που παραμένουν στον εγωισμό, την ανηθικότητα, την υπερηφάνεια και τη φιλαργυρία και το φθόνο, με παράλογη απερισκεψία και επιπολαιότητα, σκανδαλίζονται συνεχώς από Εμένα και τους υπηρέτες Μου, τους οποίους κρίνουν λέγοντας ότι οι αρετές τους είναι προσποιητές, γιατί η καρδιά τους είναι διεφθαρμένη, και με διεφθαρμένο το αισθητήριό τους, το καλό τους φαίνεται κακό και το κακό – μια ζωή σε αταξία – τους φαίνεται καλό.»

Άγιος Συμεών, ο Νέος Θεολόγος: Κάθε φορά που κάποιος βλέπει θαύματα του Αγίου Πνεύματος, … θεία δώρα σε κάποιον αδελφό του (μετάνοια, δάκρυα, ταπείνωση, θεία γνώση, λόγια άνωθεν Σοφίας…) και λέει ότι αυτά προέρχονται από πλάνη του διαβόλου..

Ο Άγιος Συμεών που είναι γνωστός ως ο Νέος Θεολόγος έγραψε: «Αδελφοί και πατέρες, όπως λέει ο πανάγιος Λόγος του Σωτήρα μας, «Κάθε αμάρτημα θα συγχωρεθεί στους ανθρώπους, αλλά εκείνος που βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος δεν θα συγχωρεθεί, ούτε σε τούτη τη ζωή, ούτε στη μελλοντική.» Ας αναρωτηθούμε λοιπόν: τι είναι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος; Βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι να αποδίδουμε τις ενέργειές Του στο αντίπαλο πνεύμα, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος. Με ποιον τρόπο γίνεται αυτό;

Όποτε βλέπει κάποιος θαύματα που τα προκάλεσε το Άγιο Πνεύμα ή όποιο άλλο θείο χάρισμα σε κάποιον από τους αδελφούς του – δηλαδή, μετάνοια ή δάκρυα ή ταπείνωση ή θεία γνώση ή λόγια άνωθεν Σοφίας ή ότι άλλο χορηγεί το Άγιο Πνεύμα σε όσους αγαπούν τον Θεό – και λέει ότι αυτά προέρχονται από πλάνη του διαβόλου. Επίσης βλασφημεί κατά του Αγίου Πνεύματος όποιος λέει ότι πλανώνται από τους δαίμονες εκείνοι που, ως υιοί του Θεού, οδηγούνται από το Θείο Πνεύμα και τηρούν τις εντολές του Αιώνιου Πατέρα. Αυτά έλεγαν και οι Εβραίοι κάποτε κατά του Υιού του Θεού.»

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης: … η ψυχή συνηθίζει να απορρίπτει τη Χάρη, να την αποστρέφεται και να αντιστέκεται στον Θεό … καθώς κανένα αμάρτημα δεν είναι ασυγχώρητο εκτός από εκείνο για το οποίο δεν υπάρχει μετάνοια.

Ο Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης έγραψε: «Με το να ‘μην δέχεται’ (το χάρισμα που δίνει ο Κύριός μας σε κάποιον), ο χριστιανός φυλάγεται από τον κίνδυνο του να δεχτεί λαθεμένα δαιμονικά τεχνάσματα ως θεία έμπνευση και έτσι, ‘δίνοντας αξία σε πνεύματα πλάνης και διαβολικές δοξασίες’ να αποδώσει θεϊκή ενέργεια στους δαίμονες. Με το να ‘μην τα απορρίπτει’ κάποιος αποφεύγει έναν άλλο κίνδυνο – κυρίως, το να αποδώσει θεϊκή ενέργεια στους δαίμονες και να πέσει στο αμάρτημα της βλασφημίας κατά του Αγίου Πνεύματος, όπως οι Φαρισαίοι που διακήρυτταν ότι ο Χριστός ‘δεν εκβάλλει τα δαιμόνια παρά με τη δύναμη του Βεελζεβούλ, του αρχηγού των δαιμόνων’. Ο δεύτερος κίνδυνος είναι χειρότερος από τον πρώτο, γιατί η ψυχή συνηθίζει να απορρίπτει την θεία Χάρη, να την αποστρέφεται και συνεχώς να αντιστέκεται στο Θεό έτσι ώστε να καθορίζει τη θέση της σε παντοτινό επίπεδο και τελικά το αμάρτημα να μην της συγχωρεθεί ‘ούτε σε τούτη τη ζωή, ούτε στη μελλοντική’. Ενώ η ψυχή που αναγνωρίζει το λάθος της φτάνει στη σωτηρία με τη μετάνοια, καθώς κανένα αμάρτημα δεν είναι ασυγχώρητο εκτός από εκείνο για το οποίο δεν υπάρχει μετάνοια.»

Πρέπει να υπακούουν σε ότι είπε ο Χριστός στις Γραφές και ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΝ

Αν κάποιοι δυσκολεύονται να αποδεχθούν μια προσωπική ή προφητική αποκάλυψη, της οποίας οι καρποί δείχνουν ότι Συγγραφέας είναι το Άγιο Πνεύμα, είναι προτιμότερο να μην αναμιχθούν, όπως υποστηρίζεται και στη Διδαχή. Πρέπει να υπακούσουν σε αυτό που είπε ο Χριστός στις Γραφές και να μην κρίνουν (κατά Ματθαίον, 7:1,2) αλλά να αναγνωρίσουν το δέντρο από τους καρπούς του, όπως είπε Εκείνος στο κατά Ματθαίον 7:18-20.

“Κατέκρινε την απιστία τους και τη σκληροκαρδία τους...» (κατά Μάρκον 16:14)

Είναι επίσης σαφές ότι ο Χριστός οργίζεται με την απιστία των ανθρώπων, ειδικά όταν συκοφαντούν τα δώρα του Χριστού σε επίλεκτες ψυχές. Ο Χριστός είχε ζητήσει από την Αγία Γερτρούδη να δημοσιεύσει και να γνωστοποιήσει τα λόγια που της είπε, αλλά εκείνη δίσταζε επειδή φοβόταν την απιστία και τη συκοφαντία. Τότε της είπε: «Όσο για εκείνες τις ψυχές που είναι τόσο κακές ώστε θέλουν οπωσδήποτε να συκοφαντήσουν τα δώρα Μου, οι αμαρτίες τους να πέσουν επί της κεφαλής τους, ενώ εσύ θα παραμένεις άμεμπτη…» Στο κατά Μάρκον 16:14 αναφέρεται:

...ακραία αμετανοησία σημαίνει την άρνηση του ανθρώπου να αποδεχθεί τη συγχώρεση και την απόφαση να εμμείνει πεισματικά στις αντιλήψεις του..

Επειδή μερικοί άνθρωποι ανησυχούν πολύ για το αμάρτημα αυτό (αφού δεν συγχωρείται), ο π. John Abberton προσθέτει αυτό το απόσπασμα για να αποσαφηνιστεί ακριβώς για ποιον λόγο δεν συγχωρείται – «δηλαδή επειδή ο άνθρωπος που το διαπράττει εμμένει πεισματικά και δεν ζητά συγχώρεση. Για να ακριβολογούμε, κάθε αμαρτία μπορεί να συγχωρεθεί, αλλά η συγκεκριμένη, από τη φύση της, δεν γίνεται να συγχωρεθεί επειδή περιλαμβάνει αυτό που η Εκκλησία έχει αποκαλέσει ακραία αμετανοησία, πράγμα που σημαίνει την άρνηση του ανθρώπου να αποδεχθεί τη συγχώρεση και την απόφαση να εμμείνει με πείσμα στις αντιλήψεις του. Την ίδια αμαρτία μπορεί να διαπράξει και κάποιος που απορρίπτει το Έλεος του Θεού και περιέρχεται σε απελπισία για τη σωτηρία του (όπως ο Ιούδας).»

Φυσικά υπάρχουν και άλλα πολλά παραδείγματα από τους Πατέρες της Εκκλησίας και τους θεολόγους σχετικά με τη Βλασφημία, όπως και από άλλες χαρισματικές ψυχές στις οποίες μίλησε ο Ιησούς και που ακόμα δεν έχουν αγιοποιηθεί επισήμως από την Εκκλησία, αλλά τα λόγια τους δεν διαφέρουν από εκείνα των Αγίων που ανέφερα παραπάνω και από όσα είπε ο Ιησούς Χριστός στους Φαρισαίους.