Το βιβλίο της Βασούλας, ‘Heaven is Real but so is Hell’, που εκδόθηκε τον προηγούμενο χρόνο, έλαβε μια σημαντική αξιολόγηση από τον Καρδινάλιο Fr. Prospero Grech Το 2002, ο τότε Καρδινάλιος Ράτσινγκερ όρισε τον π. Πρόσπερο Γκρεκ να θέσει στη Βασούλα, εκ μέρους του Συμβουλίου, ορισμένα ερωτήματα σχετικά με τα γραπτά της Αληθινής εν Θεώ Ζωής. Τα ερωτήματα, μαζί με τις απαντήσεις της Βασούλας, μπορείτε να τα διαβάσετε στα αγγλικά στη σελίδα: http://www.defending-vassula.org/cdf-prospero

Ο π. Γκρεκ έγινε Καρδινάλιος το 2012 και απηύθυνε την εναρκτήριο ομιλία του στη Σύνοδο των Καρδιναλίων το 2013 η οποία εξέλεξε τον Πάπα Φραγκίσκο.

Η αξιολόγηση του Καρδινάλιου Γκρεκ σχετικά με το βιβλίο της Βασούλας εμφανίστηκε στο τεύχος Ιανουαρίου του 2014 του ιδιαίτερα γνωστού περιοδικού, «Εντός του Βατικανού» (Inside the Vatican). Μπορείτε να διαβάσετε την αξιολόγηση στα αγγλικά στη σελίδα: www.insidethevatican.com/magazine/people/vassula-reviewed

Η Βασιλική Κλαυδία Πεντάκη, κοινώς Βασούλα, και λόγω γάμου Ρυντέν, είναι γνωστή κυρίως από τα μηνύματά της που έχουν εκδοθεί στα βιβλία της Αληθινής εν Θεώ Ζωής (ΑεΘΖ) σε περισσότερες από 50 γλώσσες. Ισχυρίζεται πως αυτά τα μηνύματα, γραμμένα με ένα γραφικό χαρακτήρα που είναι διαφορετικός από τον δικό της, υπαγορεύονται από τον άγγελό της Δανιήλ, από τον Θεό, τον Χριστό ή την Παναγία. Μάλιστα έχουν πολλούς αναγνώστες από όλες τις Χριστιανικές ομολογίες οι οποίοι τρέφονται από την πνευματικότητά τους.

Αν και γεννήθηκε με την Ελληνορθόδοξη πίστη, η Βασούλα, τα προηγούμενα έτη δεν ήταν ενεργή Χριστιανή. Στην πραγματικότητα, ήταν μια αρκετά κοσμική νεαρή γυναίκα που έπαιζε καλό τένις, έκανε το μοντέλο και ζωγράφιζε. Οι γνώσεις της γύρω από την πίστη ήταν ελάχιστες, αν και ως έφηβη είχε κάποιες μυστικές εμπειρίες – να σώζεται από κάποιο επικείμενο κακό, ή να μεταφέρεται στο παρελθόν, παραδείγματος χάριν, για να συμπαρασταθεί στον Ιησού κατά τη σταύρωσή Του.

Η Βασούλα ήταν περίπου 40 ετών και ζούσε στο Μπαγκλαντές όταν είχε την πρώτη μυστική της εμπειρία, μια εμπειρία που την οδήγησε στη μεταστροφή και σε μια προοδευτική συνειδητοποίηση πως ευνοήθηκε από το Θεό που την καλούσε για μια συγκεκριμένη αποστολή. Καθώς δεν διάβασε ποτέ κάποιο θεολογικό βιβλίο, οι γνώσεις της σ’ αυτό το θέμα οφείλονται στα μηνύματα που ελάμβανε.

Η Βασούλα κατέληξε να δίνει ομιλίες σε όλο τον κόσμο με βάση τα μηνύματα, μερικές φορές σε τεράστια πλήθη ανθρώπων. Καθώς η επιτυχία της μεγάλωνε και πολλοί Καθολικοί έπαιρναν μέρος στις συγκεντρώσεις της, αυτό δεν θα μπορούσε να μην προκαλέσει την αντίδραση της Καθολικής Εκκλησίας. Η Εκκλησία υπήρξε πάντοτε πολύ επιφυλακτική απέναντι στις ατομικές αποκαλύψεις. Το 1995, το Συμβούλιο για το Δόγμα της Πίστεως (CDF) δημοσίευσε μια "κοινοποίηση", προειδοποιώντας τους επισκόπους, τους κληρικούς και τους πιστούς για ορισμένες πτυχές των γραπτών της, καθώς υπήρχαν αμφιβολίες για την αυθεντικότητα αυτών των αποκαλύψεων. Μετά από αίτημα της Βασούλας, το Συμβούλιο αποφάσισε να προβεί σε διάλογο μαζί της και διατύπωσε ορισμένα ερωτήματα σχετικά με εκείνην και τα μηνύματά της. Εγώ προσωπικά έστειλα επιστολή εκ μέρους του Συμβουλίου. Οι απαντήσεις της ήταν ακριβείς και ειλικρινείς, οπότε θεωρήθηκε οτι το Συμβούλιο για το Δόγμα της Πίστεως ήταν ικανοποιημένο. Ο τότε διευθύνων του Συμβουλίου, Καρδινάλιος Ράτσινγκερ, την δέχθηκε σε ακρόαση, και η ανταπόκριση ερμηνεύθηκε ως άδεια στο να αποφασίσουν οι επίσκοποι. Το 2007, όμως, ο διάδοχος του Ράτσινγκερ, Καρδινάλιος Λεβάντα, επανέλαβε ότι η κοινοποίηση εξακολουθούσε να ισχύει.

Οι Ορθόδοξοι δεν ήταν λιγότερο εχθρικοί απέναντι στην ομόθρησκή τους. Ενώ ορισμένοι πατριάρχες φάνηκαν ευνοϊκοί, άλλοι της επιτέθηκαν και την απείλησαν σφοδρά, ακόμη και με θάνατο. Εκείνη, ωστόσο, συνεχίζει να διαδίδει ατάραχη τα μηνύματά της σε όλο τον κόσμο.

Αυτό είναι το κλίμα μέσα στο οποίο το υπό αξιολόγηση βιβλίο πρόκειται να εξεταστεί. Τα προηγούμενα βιβλία της Βασούλας περιείχαν μόνο "μηνύματα" Άνωθεν. Η παρούσα δημοσίευση αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας, απολογητικής και έφεσης. Αλλά το πραγματικό λογοτεχνικό και θεολογικό του είδος είναι «αποκαλυπτικό». Ο όρος αυτός πρέπει να γίνει αντιληπτός με τη βιβλική έννοια των αποκαλύψεων που απεικονίζουν τη σημερινή κατάσταση της ιστορίας ως μιας σύγκρουσης ανάμεσα στο καλό και το κακό, και παρέχει ένα κλειδί για να ερμηνευτούν τα «σημεία των καιρών», καθώς και μια πρόσκληση να ληφθούν σοβαρά υπόψη οι προειδοποιήσεις του Θεού.

Το αυτοβιογραφικό μέρος τοποθετεί τα μηνύματα στο πλαίσιο της εξελικτικής πνευματικής αντίληψης της Βασούλας. Η ίδια επανειλημμένα ομολογεί οτι δεν άξιζε το χάρισμα αυτό και το οφείλει μόνο στην εύνοια του Θεού. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται αμέσως τη δυσκολία που έχει στο να αποδεχθεί ένα τέτοιο χάρισμα που είναι επίσης και ένα φορτίο. Αποσπάσματα από τα μηνύματα αναφέρονται εδώ κι εκεί. Η συγγραφέας γράφει με ταπεινό ύφος, αλλά δεν διατηρεί καμιά αμφιβολία ως προς τη γνησιότητα των μηνυμάτων της. Ο λόγος για τον οποίο το βιβλίο αυτό ανήκει στο λεγόμενο «αποκαλυπτικό» είδος είναι επειδή η συγγραφέας χρησιμοποιεί συμβολισμούς για να εκφραστεί σχετικά με τα όνειρά της, τα οράματα και τα ακούσματα που έχει και που επαναλαμβάνονται συχνά. Το τελικό μήνυμα που προκύπτει με το είδος αυτό είναι να ενθαρρυνθούν οι πιστοί, που βρίσκονται σε σύγχυση, να επιμείνουν στην πίστη τους και να ανταποκριθούν στην αγάπη του Θεού. Η άρνησή μας να δεχθούμε την προσφορά του Θεού για συμφιλίωση, προκαλεί συχνά απειλές εκ μέρους του Θεού, εξ ου και ο τίτλος του βιβλίου, ο Ουρανός είναι Αληθινός, Αλλά το Ίδιο και η Κόλαση.

Ο τόμος είναι ευανάγνωστος, γραμμένος με σαφήνεια και με ειλικρίνεια. Το πρόβλημα είναι, βέβαια, εάν όντως αυτά τα μηνύματα είναι υπαγορευμένα, και κατά πόσο είναι αποδεκτά από δογματική άποψη. Δεν είμαι ειδικός σε φαινόμενα μυστικά, ιδιαίτερα καθώς η Βασούλα είχε παρόμοιες «εντυπώσεις» και πριν τη μεταστροφή της. Ωστόσο, ακόμη κι αν περιορίσουμε αυτά τα μηνύματα στον ελάχιστο κοινό παρονομαστή τους και τα αποκαλέσουμε «προσωποποιημένους στοχασμούς», κάθε αληθινός στοχασμός – και η Βασούλα είναι μια γυναίκα που αφιέρωσε ώρες σε βαθιά προσευχή – είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Επιπλέον, αν η έκβαση αυτών των μηνυμάτων είναι πως έχουν βοηθήσει ανθρώπους να στραφούν στο Θεό και να αναμορφώσουν τον τρόπο της ζωής τους, δεν υπάρχει λόγος να τα απορρίψουμε ευθύς εξαρχής.

Στο βιβλίο αυτό δεν βρήκα τίποτε σημαντικό που να αντιτίθεται σε ό, τι αφορά την πίστη, ειδικά αν διαβαστεί με το σωστό λογοτεχνικό του είδος. Πρέπει επίσης να έχουμε κατά νου οτι η Βασούλα δεν είναι Καθολική, αλλά Ορθόδοξη. Για παράδειγμα, επιμένει πως η αποκατάσταση της ενότητας της Εκκλησίας με τη συμμετοχή όλων των ομολογιών, που θα λυγίσουν κάπως για να συγκλίνουν προς την πλευρά του Χριστού, είναι ο κύριος σκοπός της σημερινής οικουμενικής κίνησης. Κατηγορείται από τους ομόθρησκούς της πως είναι ένας δάκτυλος της Ρώμης. Το πώς, ωστόσο, οραματίζεται αυτή την ενότητα, μένει ακόμα να καθοριστεί, αλλά είναι σαφές από τα μηνύματά της οτι βλέπει τον «Πέτρο», τον Πάπα, ως «πρώτο» μεταξύ αδελφών. Πάντως, το κύριο μήνυμα του παρόντος τόμου είναι να μεταφέρει στον αναγνώστη το μήνυμα πως ο Θεός αγαπάει τον καθένα από μας και περιμένει με ανοιχτές αγκάλες να δεχθεί κάθε αμαρτωλό που μετανοεί. Πολλά γεγονότα της πρόσφατης ιστορίας γίνονται αντιληπτά, υπό το φως της Αποκάλυψης του Ιωάννη, σαν σημάδια για να υπενθυμίσουν στον κόσμο να επανεξετάσει τη σχέση του με τον Θεό, ο Οποίος, αν και η ουσία Του είναι Αγάπη, είναι συγχρόνως και δίκαιος και μπορεί και να τιμωρήσει.

Αν αυτό το βιβλίο είχε δημοσιευτεί νωρίτερα, μετά τις απαντήσεις της Βασούλας στα ερωτήματα που της έθεσε το Συμβούλιο για το Δόγμα της Πίστεως, ίσως η απόφαση να γίνει αποδεκτή, εκείνη και τα μηνύματά της, να είχε αφεθεί στην κρίση των τοπικών επισκόπων και ιερέων της κάθε ενορίας.