Υπάρχουν κάποιοι που ισχυρίζονται, ειδικά σε συγκεκριμένη ιστοσελίδα, ότι η Βασούλα Ρύντεν δεν μπορεί να είναι πραγματικό όργανο του Θεού επειδή υπάρχουν ορισμένες υποτιθέμενες ασυνέχειες στα γραπτά της. Κατ’ αρχήν, μοιάζει να υπάρχουν «κενά» που προκαλούνται από την αφαίρεση κάποιων «μηνυμάτων», ενώ σε άλλες περιπτώσεις έχει αλλάξει η σειρά των λέξεων. Έχουν ισχυριστεί ότι αν αυτά τα γραπτά ήταν πραγματικά θεόπνευστα δεν θα υπήρχαν αυτά τα πράγματα.

Γράφω ως ιερέας που έχει πάνω από είκοσι πέντε χρόνια πείρα ως πνευματικός σύμβουλος μιας ενορατικής ψυχής. Μερικοί από εκείνους που το διαβάζουν αυτό ίσως θέλουν να ρωτήσουν πώς ξέρω ότι είναι ενορατική. Η απάντηση είναι ότι σύμφωνα με τους συνήθεις κανόνες διάκρισης σε τέτοιες περιπτώσεις, και από δική μου εμπειρία, και τις εμπειρίες άλλων που τη γνωρίζουν, μαζί με την ευρεία παραδοχή εκείνων που έχουν διαβάσει τα γραπτά της ότι δεν έχει παρεκκλίνει από τη διδασκαλία της Εκκλησίας, η κατόπιν πολλής σκέψης γνώμη μου είναι ότι είναι αληθινή. Ένας ιερέας που έκανε το διδακτορικό του σε μια εξειδικευμένη μελέτη του μυστικισμού συμφωνεί με την κρίση μου, ενώ έγινε δεκτή ως αληθινή από έναν επίσκοπο που της είπε ότι δεν είχε ποτέ κατανοήσει πραγματικά το «Άσμα Ασμάτων» μέχρι που διάβασε τα γραπτά της. Δεν αναφέρω αυτή την κυρία για να αποσπάσω την προσοχή από τη Βασούλα αλλά για να δείξω ότι έχω κάποια γνώση και πείρα σε αυτά τα θέματα.

Ως πνευματικός, έχω συχνά εργαστεί ως επιμελητής έκδοσης σε γραπτά ενορατικών. Γίνεται αυτό; Επιτρέπεται; Όταν λέω «επιμελητής» αναφέρομαι απλώς στην αλλαγή λέξεων που είναι προφανώς λανθασμένες (συνήθως πρόκειται για ορθογραφικά λάθη) και αλλαγή σημείων στίξης έτσι ώστε να είναι πιο εύκολη η ανάγνωση και η κατανόηση των προτάσεων. Δεν άλλαξα την έννοια των προτάσεων, αλλά προσπάθησα να αποσαφηνίσω το νόημα. Όσοι γράφουν εμπνευσμένα μηνύματα δεν είναι πάντα ακριβείς στην επιλογή των λέξεων, την ορθογραφία ή τη στίξη (αν και πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτά τα λάθη δεν διαστρεβλώνουν σημαντικά ούτε επισκιάζουν το νόημα των μηνυμάτων καθαυτών).

Μερικές φορές ο Θεός επιλέγει ανθρώπους με ικανότητες που βρίσκονται κοντά στο μέσο όρο, ή και χαμηλότερα, στη χρήση της γλώσσας και τις δεξιότητες γραφής. Σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων με σχεδόν ανύπαρκτες θεολογικές γνώσεις, οι οποίοι γράφουν τα πιο φωτισμένα πράγματα, συχνά με ύφος που υποδηλώνει ότι τα «μηνύματα» δεν προέρχονται από τη φαντασία τους ή το υποσυνείδητό τους. Ταυτόχρονα, ο Θεός εργάζεται μέσα από την ανθρώπινη φύση τους, και ορισμένες αδυναμίες παραμένουν. Ενίοτε αυτές μπορεί να ακούγονται παράταιρες, όπως όταν βρίσκει κανείς μια ανορθόγραφη λέξη ή ένα λανθασμένο σημείο στίξης σε ένα πολύ ποιητικό κείμενο. Κατά τη γνώμη μου, εκεί όπου το νόημα θα μπορούσε να αποσαφηνιστεί με απλές αλλαγές, σε τέτοιες περιπτώσεις, με κανένα τρόπο δεν αποτελεί παρέμβαση το να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις. Στο βιβλίο του «Όταν ο Θεός Δίνει Ένα Σημάδι», ο π. René Laurentin τονίζει τη σημασία της στίξης στα γραπτά των ενορατικών. Συμφωνώ. Τα όσα προανέφερα πρέπει να κατανοηθούν με το σωστό τρόπο. Υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ του να παραλείπεις ή να αγνοείς ένα σημαντικό κόμμα, κι έτσι να καταστρέφεις ή να αλλάζεις την έννοια μιας θεολογικά σημαντικής φράσης, και του να ασκείς με σύνεση την κρίση σου για να αποσαφηνίσεις το νόημα. Εν τούτοις, οφείλω να παραδεχθώ ότι έκανα ένα ή δύο λάθη, όπως το να αλλάξω μια λέξη ή φράση και κατόπιν να ανακαλύψω, διαβάζοντας τη διόρθωσή μου, ότι η έννοια της πρότασης ή της φράσης αποδιδόταν καλύτερα αν άφηνα τα αρχικά λάθη χωρίς να τα διορθώσω!

S. Caterina da Siena

Τέτοιου είδους γραπτά δεν κατηγοριοποιούνται εύκολα και πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή. Σαφώς υπάρχουν διαφορετικά είδη και επίπεδα εσωτερικού λόγου και εμπνευσμένων γραπτών. Παρ’ όλο που υπάρχουν ομοιότητες ανάμεσα στα γραπτά της Βασούλας Ρύντεν και εκείνα που με έχουν απασχολήσει τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια, υπάρχουν και διαφορές.

St Faustyna Kowalska

Κατά τη γνώμη μου, τα γραπτά της Βασούλας είναι τέτοιας ποιότητας και σπουδαιότητας ώστε να κατηγοριοποιούνται μαζί με τα γραπτά της Αγίας Αικατερίνης της Σιένα και, πιο πρόσφατα, της Αγίας Φαουστίνας. Δεν μπορώ να πω το ίδιο για τα γραπτά της ενορατικής της οποίας είμαι πνευματικός.
Με έχουν επίσης συμβουλευθεί και για άλλες περιπτώσεις. Ένας νεαρός με εντυπωσίασε με τις θεολογικές γνώσεις του και το ελκυστικό ύφος γραφής του. Δεν είχε σχεδόν καμία θεολογική παιδεία και δεν είχε γράψει τίποτα από τότε που είχε τελειώσει το σχολείο. Τα γραπτά του ήταν σαφή και πνευματικά ενδιαφέροντα. Ένας ιερέας, χωρίς κανένα δισταγμό, του είπε να πάει σε ψυχίατρο (προδίδοντας έτσι την άγνοιά του ακόμα και σε ιατρικά θέματα). Αυτή η περίπτωση παρουσιάζει ενδιαφέρον επειδή δεν μπορούσε να γίνει τίποτα για να δημοσιοποιηθούν τα γραπτά του, λόγω ενός ιδιαίτερα κυριαρχικού γονέα που ήθελε να έχει τον έλεγχο. Ο Θεός δεν ακυρώνει την ελεύθερη βούληση, και ο εχθρός είναι πάντα εκεί για να προκαλεί ταραχή. Το να έχει λάβει ένας άνθρωπος αυθεντικά πνευματικά χαρίσματα δεν τον απαλλάσσει από όλες τις αντιφάσεις, τις παρεξηγήσεις, ή ακόμα και τις διώξεις. Όσοι σκέφτονται έτσι δεν έχουν, όπως λέμε, αίσθηση της πραγματικότητας.
Η Θεολογία του Μυστικισμού είναι ένας τεράστιος κλάδος, και είναι σαφές ότι πολλοί από εκείνους που προσπαθούν να εκφέρουν γνώμη για τα γραπτά στα οποία αναφερόμαστε εδώ δεν έχουν σχεδόν καμία γνώση του πώς να διακρίνουν τέτοια πράγματα. Μερικές φορές γίνονται ακραίες δηλώσεις – συχνά με φαινομενικό κύρος, οι οποίες όμως δεν υποστηρίζονται με αναφορές σε βιβλία, επιστημονικά περιοδικά ή τους λεγόμενους ειδικούς του κλάδου. Οι επικριτές λένε, «Η Βασούλα δεν γίνεται να είναι αληθινή επειδή…» και συχνά αυτό που ακολουθεί δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια ανενημέρωτη γνώμη ή απλουστευτική κρίση που παρουσιάζεται ως απόλυτη αλήθεια. Όπως έχει επισημάνει ο π. René Laurentin, η διάκριση σε αυτά τα ζητήματα είναι θέμα ενημερωμένης γνώμης. Ακολουθούμε κατά κάποιο τρόπο μια επιστημονική προσέγγιση στη διάκριση αυτών των πραγμάτων, αλλά δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε το αλάθητο. Γνωρίζω ένα σύγχρονο παράδειγμα κάποιου φαινομενικά γνήσιου «ενορατικού» που έκτοτε έχει αποδειχθεί αμφιβόλου χαρακτήρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν ειλικρινής από την αρχή. Ο εχθρός δεν κατατροπώνεται αυτομάτως επειδή κάποιος έχει λάβει χαρίσματα ή ενορατικά δώρα, και ακόμα και μια αγία όπως η Αγία Θηρεσία μπορεί να ξεγελαστεί από τον Διάβολο. Σε αυτή την περίπτωση, ένας συνδυασμός σοβαρών σφαλμάτων που έκανε ο πνευματικός, η εύπιστη κολακεία των «οπαδών» και η απερίσκεπτη αυτοπεποίθηση από την πλευρά του «ενορατικού» έχει οδηγήσει σε τραγωδία. Στην περίπτωση της Βασούλας, η κυρίαρχη εντύπωση είναι ότι είναι συνεπής, ισορροπημένη και εξακολουθεί να εξελίσσεται πνευματικά. Δεν υπάρχει καμία απόκλιση από τα κεντρικά θέματα των «μηνυμάτων» και, παρ’ όλο που τα «μηνύματα» αποτελούν πρόκληση για την Εκκλησία και τους κληρικούς, δεν παρουσιάζεται ως θεολόγος και δεν εναντιώνεται στα γενικώς αποδεκτά δόγματα της Εκκλησίας.

Don Stefano Gobbi

Σχετικά με το θέμα των αλλαγών ή των παραλείψεων στα γραπτά που είναι γνωστά ως «Αληθινή εν Θεώ Ζωή», η Βασούλα έχει διατυπώσει τη δική της υπεράσπιση, η οποία περιλαμβάνεται σε αυτό το άρθρο. Το θέμα είναι σαφές. Η αφαίρεση κάποιων αποσπασμάτων από ενορατικά γραπτά ή πνευματικά ημερολόγια δεν είναι τόσο ασυνήθιστη. Μπορεί να βρει κανείς αναφορές σε αυτό στην εισαγωγή του Ημερολογίου της Αγίας Φαουστίνας, ενώ θυμάμαι ότι άκουσα τον π. Gobbi του Θεομητορικού Κινήματος Ιερέων να λέει ότι ο πνευματικός του είχε ασκήσει την κρίση του για το ποια γραπτά θα έπρεπε να δημοσιοποιηθούν και ποια όχι. Ταυτόχρονα, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι σε αναγνωρισμένες φανερώσεις, η Παναγία έδωσε «μυστικά» στους ενορατικούς, τα οποία δεν προορίζονταν για δημοσιοποίηση. Η ιδέα ότι χωρίς καμία εξαίρεση όλα όσα κοινοποίησε ο Θεός σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να τα δουν όλοι είναι εσφαλμένη, και για μια ακόμα φορά, προδίδει ορισμένη άγνοια – και ακόμα και αφέλεια – σε αυτόν τον τομέα. Όπως έχει επισημάνει ο π. René Laurentin, η κατηγορία που εξαπολύεται εναντίον της Βασούλας ότι έχει «αποκρύψει» αποσπάσματα ή σελίδες με μεγάλη σημασία, είναι εσφαλμένη. Σε ένα άρθρο παραθέτουν τα λόγια της Βασούλας όπου παραδέχεται ότι έκαψε μερικές σελίδες. Όταν το βλέπω αυτό, δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω. Θα ήθελα να δείξω στον επικριτή όλα τα γραπτά που έχω προσωπικά συλλέξει τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Κάποια από αυτά, κατά τη γνώμη μου, δεν χρειαζόταν να τα φυλάξω. Τι πρέπει να κάνω με αυτόν το σωρό από χαρτιά; Στην αρχή, η Βασούλα δεν χρησιμοποιούσε τετράδια, αλλά κομματάκια χαρτί. Γνωρίζω εκ πείρας ότι είναι πολύ δύσκολο να φυλάξεις τέτοια χαρτάκια και, ιδιαιτέρως, να τα προστατέψεις από άλλους που μπορεί να τα βρουν και να τα παρεξηγήσουν. Δεν έχουν όλα αυτά τα χαρτιά την ίδια αξία. Ο πνευματικός πρέπει να αποφασίσει αν κάποιες σελίδες είναι καλύτερο να καούν. Γιατί πρέπει αυτό να μας προβληματίζει; Στην Καθολική Εκκλησία συχνά καίμε ιερά πράγματα όπως παλιές βίβλους, φθαρμένες χάρτινες εικόνες και ακόμα και αγιασμένο λάδι. Κάποια πράγματα ρίχνονται στο έδαφος. Γιατί πρέπει ξαφνικά να αποτελεί αδίκημα το να κάψεις κομματάκια χαρτί που περιέχουν ενορατικά γραπτά; Αν κάποια από αυτά τα πράγματα δεν προορίζονται για να κοινοποιηθούν και αν το νόημα όντως εκφράζεται ή επαναλαμβάνεται σε μεταγενέστερα γραπτά (κάτι που συμβαίνει συχνά) γιατί πρέπει να προσπαθήσουμε να φυλάξουμε αντιαισθητικούς σωρούς από χαρτάκια σημειώσεων; Δεν είναι καλύτερο – και πιο ευσεβές – να ρίξουμε τις περιττές σελίδες στη φωτιά;

Όπως διαπιστώνουμε από την εξήγηση της Βασούλας, και από τις διαβεβαιώσεις του π. René Laurentin, οι πρώιμες σελίδες δεν έχουν κρατηθεί μυστικές, ειδάλλως δεν θα κυκλοφορούσαν (όπως συμβαίνει σε μια επικριτική ιστοσελίδα). Η απλή παραδοχή ότι κάποια πράγματα κάηκαν δεν σημαίνει ότι χάθηκαν σημαντικά ή βασικά μηνύματα. Όπως έχω εξηγήσει από την πείρα μου, μερικές φορές είναι αναγκαίο να κάψεις κάποιες σελίδες. Αυτό που χρειάζεται σε περιοχές όπου υπάρχει αβεβαιότητα ή αμφιβολία είναι ένας διάλογος με μεγαλύτερη διάκριση. Έχω την εντύπωση ότι κάποιοι από τους επικριτές της Βασούλας απλώς περιμένουν αυτό που εκείνοι θεωρούν ως το επόμενο σφάλμα ή ατόπημα έτσι ώστε να κουνήσουν το δάχτυλο και να πουν, «δες το αυτό!» Δυστυχώς γι’ αυτούς, κάποιοι άνθρωποι εξετάζουν με μεγαλύτερη προσοχή και μεγαλύτερη διάκριση από αυτούς τους επικριτές. Ειλικρινά, ως Καθολικός ιερέας με πείρα τριάντα τεσσάρων χρόνων, εξορκιστής με πάνω από δέκα χρόνια πείρα και πνευματικός μιας ενορατικής ψυχής για πάνω από είκοσι πέντε χρόνια, δεν έχω δει καμία ουσιαστική επίκριση εναντίον της Βασούλας και των γραπτών που είναι γνωστά ως «Αληθινή εν Θεώ Ζωή»